نگاهی به آثارنامطلوب عدم تفکیک حوزه انتخابیه تکاب
ماهنامه تكاب - شماره اول - تيرماه 94-صفحه 4- محمد علي خالق نزاد:طرح تفکیک حوزه انتخابیه میاندوآب ،شاهیندژوتکاب که سالها در مجلس شورای اسلامی درحال بررسی بود پس از کش وقوسهای فراوان نهایتا توسط بهارستان نشینان رد شده وکمافی السابق باز هم ابتر ماند .سابقه تفکیک این حوزه انتخابیه که به مجلس پنجم برمی گرددوبه سکوی پرشی جهت نامزدهای هر دوره انتخاباتی تبدیل شده است این بار نیز به دلیل عدم پیگیری جدی نمایندگان منطقه که یکی از اصلی ترین وعده های انتخاباتی آنان به موکلانشان بود در صحن علنی مجلس رأی نیاورد وباید گفت این دوره نیز سرتکابی ها وشاهیندژی ها بی کلاه ماند ومردم این حوزه انتخابیه ده سال دیگر را هم بدون نماینده مستقل از جنس خودشان باید صبر کنند تا بار دیگر موعد اجرای اصل شسصت وچهارم قانون اساسی فرا رسد .براساس مفاد این اصل :«عده نمایندگان مجلس دویست وهفتاد نفر است واز تاریخ همه پرسی سال 1368 پس از هر ده سال با در نظرگرفتن عوامل انسانی ،سیاسی،جغرافیایی ونظایر آنها حداکثر بیست نماینده می تواند اضافه شود ...محدوه حوزه انتخابیه وتعداد نمایندگان را قانون معین می کند .»
باتوجه به اینکه در سال 1378برای اولین بار این اصل در مجلس پنجم تصویب گردید وتعداد نمایندگان به دویست ونود رسید وبرابرمفاداصل 64قانون اساسی می باید دولت در سال 1388لایحه افزایش نمایندگان را به مجلس ارائه میداد که بنا به دلایل نامعلومی با تأخیر 5ساله این امر صورت گرفت که خود جای سؤال است ؟ناگفته نماند در هر دونوبت افزایش تعدادنمایندگان مجلس حوزه انتخابیه تکاب ،شاهیندژومیاندوآب تمامی شرایط قید شده در قانون اساسی را دارا بوده ولی دستهای پشت پرده ای که مانع از تحقق این امر(تفکیک حوزه انتخابیه )گردیده است. معلوم نیست تاکی باید این شهرستانها طعم تلخ محرومیتهای ناشی از نداشتن کرسی مستقل در پارلمان را تحمل نمایند ؟
شاعر چه زیبا زبان حال مردم این منطقه را بیان میکند :
«گوش اگر گوش تو وناله اگر ناله من
آنکه جایی نرسد فریاد است
پیرامون این مقوله سخنها بسیار گفته شده ومقالات متعددی طی سالهای متمادی نگاشته شده ولی گوش شنوایی پیدا نشده وشاید هم اراده ای برای شنیدن نبوده ونیست وموضوع همچنان به عنوان معضلی لاینحل باقی مانده است .در مجلس پنجم ودرسال 1378درحالیکه این لایحه در یک قدمی تصویب بود ومی رفت که این معضل اساسی سه شهرستان مرتفع شده وپرونده آن بسته شود که ناگهان به هنگام بررسی لایحه در کمیسیون مربوطه متأسفانه با لابی گری ومخالفت جدی یکی از نمایندگان ذی نفوذ منطقه این موضوع در کمیسیون رأی نیاورده واز دستور کار خارج شد.
باتوجه به رد شدن دوباره این مسئله در صحن علنی پارلمان ضررهای مادی ومعنوی فراوانی از قبل عدم تفکیک حوزه انتخابیه به شهرستان تکاب وارد شده ولی نفعش برای نمایندگان میاندوآبی این است که حداقل خوراک تبلیغاتی برای نامزدهای انتخاباباتی فراهم گشته تا با مانور دادن روی تفکیک حوزه انتخابیه ووعده ووعیدهای فراوان در این مورد رآی مردم را گرفته وپس از جلوس برکرسیهای سبز رنگ بهارستان خود را نماینده مردم میاندوآب نامیده اند !
شهرستان تکاب از دیر باز به همراه میاندوآب وشاهیندژدارای دو کرسی نمایندگی در بهارستان هستند که تنها در انتخابات میاندوره ای دوره اول مجلس شورای اسلامی یک نماینده برای دوسال به مجلس راه یافته وپس از آن به دلیل تفوق جمعیتی میاندوآب در هردوره انتخاباتی هر دونماینده از شهرستان میاندوآب اتخاب می شوند واین درحالیست که در برخی از حوزه ها با 15ال 20هزار رأی نماینده ای به مجلس راه یافته ولی نامزدهای تکابی با کسب حتی بیش از 50هزار رآی موفق به راهیابی به بهارستان نمی شوند وتنها هیزم تبلیغات انتخاباتی برای نامزدهای غیر تکابی می شوند .از آنجا که نماینده به پشتوانه رأی مردم چشم بینا وزبان گویای موکلانش در مجلس می باشد می تواند در توسعه وعمران وآبادانی حزه انتخابیه اش از طریق بازگوکردن مشکلات آنان از تریبون مجلس نقش به سزایی ایفانمایند که تکابیه از این نقش محرومند .عدم تصویب طرح تفکیک این حوزه انتخابیه تبعات زیادی دربرداردکه جهت اطلاع بهارستان نشینان وپاستورنشینان به چند مورد از آنها اشاره می شود:
1-کارشناسان خبره واهل فن یکی از دلایل عقب ماندگی وتوسعه نیافتگی شهرستان تکاب را با توجه به پتانسیلهای بالقوه آن را همین نداشتن کرسی مستقل نمایندگی در مجلس عنوان می کنند.
2- باعدم تصویب تفکیک حوزه انتخابیه میاندوآب ،شاهیندژوتکاب مردم اعتماد خود نسبت به نمایندگان منطقه را که بارها وعده عملی شدن این ایده را داده اند سلب نموده ودر نتیجه نشانه های این سلب اعتماد به دلیل وجود انگیزه کافی برای رأی دادن احتمال پایین آمدن میزان مشارکت در انتخابات پیش رو خواهد بود .
3-به دلیل گستردگی حوزه انتخابیه سه شهرستان که از نظر جغرافیایی منطقه ای وسیع را در برمی گیرد توان رسیدگی به موقع به مناطق را از نمایندگان سلب نموده وآنان فرصت کافی ووافی جهت رفع مشکلات احتمالی مردم حوزه انتخابیه را نداشته وبه مناطق حوزه انتخابیه خود برای کسب رأی آنان در دوره بعدی انتخابات متمرکزکرده تا از دیگر حوزه ها از قبیل تکاب چشم پوشی نمایند که این عمل هم نوععی بی عدالتی را با خود به همراه خواهد داشت .
به یک معنا می توان گفت در صورت تفکیک حوزه انتخابیه تکاب که نمایندگان محترم مجلس نهم در شعارهای تبلیغاتی خود وعده قطعی تحقق آن را داده بودند، یک نماینده مستقل به راحتی می تواند مشکلات و معضلات مبتلا به شهر و مردم و مطالباتشان را به نحو احسن از نزدیک مشاهده نموده و از طریق مجلس و مسئولین رده بالا پیگیری نموده و با استفاده از نخبگان و مدیران لایق گامهای اصلی و اساسی در رفع مشکلات و محرومیت زدایی برداشته شود . بنابراخباراین طرح یعنی افزایش تعداد نمایندگان حوزه های انتخابیه میاندواب ،شاهیندژ وتکاب ویا تفکیک حوزه تکاب تا پیش از انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی در کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس مسکوت مانده بود لذا انتظار می رفت اخیرا پس از مطرح شدن دوباره این طرح در مجلس با رای مثبت نمایندگان همراه شود ولی متاسفانه اینگونه نشد وآرزوی مردمی محروم دوباره به بایگانی سپرده شد و خواسته 35 ساله مردم تکاب ،یعنی تفکیک حوزه انتخابیه ، تحقق نیافت.
اگر این امر به مرحله عمل می رسید ، ضمن اجرای یکی از اصول قانون اساسی که از سال 88 به تعویق افتاده آرزوی دیرینه مردم تکاب نیز برآورده شده و از حالت رؤیا به واقعیت می گرایید . باید اذعان نمود یکی از مزیتهای مهم داشتن نماینده ای بومی برقرای رابطه ای متقابل بین وکیل و موکل و بیان صریح و بی لکنت مشکلات مبتلا به می باشد که سالیانی است مردم تکاب از این نعمت محرومند . نمایندگان منطقه که در شعارهای تبلیغاتی خود قول و وعده ی حتمی داده بودند که در صورت برگزیده شدن به سمت نمایندگی اولین اولویت کاریتان در مجلس پیگیری جدی این مقوله و دادن شیرینی نمایندگی به مردم تکاب قطعا و یقینا این مقوله باشد حال در پایان عمر مجلس نهم در حالی که این طرح به سرانجام نرسید چه توجیهی برای اقناع موکلانشان دارند ؟ آری « هزار وعده ی خوبان یکی وفا نکند ».
باتوجه به اینکه در سال 1378برای اولین بار این اصل در مجلس پنجم تصویب گردید وتعداد نمایندگان به دویست ونود رسید وبرابرمفاداصل 64قانون اساسی می باید دولت در سال 1388لایحه افزایش نمایندگان را به مجلس ارائه میداد که بنا به دلایل نامعلومی با تأخیر 5ساله این امر صورت گرفت که خود جای سؤال است ؟ناگفته نماند در هر دونوبت افزایش تعدادنمایندگان مجلس حوزه انتخابیه تکاب ،شاهیندژومیاندوآب تمامی شرایط قید شده در قانون اساسی را دارا بوده ولی دستهای پشت پرده ای که مانع از تحقق این امر(تفکیک حوزه انتخابیه )گردیده است. معلوم نیست تاکی باید این شهرستانها طعم تلخ محرومیتهای ناشی از نداشتن کرسی مستقل در پارلمان را تحمل نمایند ؟
شاعر چه زیبا زبان حال مردم این منطقه را بیان میکند :
«گوش اگر گوش تو وناله اگر ناله من
آنکه جایی نرسد فریاد است
پیرامون این مقوله سخنها بسیار گفته شده ومقالات متعددی طی سالهای متمادی نگاشته شده ولی گوش شنوایی پیدا نشده وشاید هم اراده ای برای شنیدن نبوده ونیست وموضوع همچنان به عنوان معضلی لاینحل باقی مانده است .در مجلس پنجم ودرسال 1378درحالیکه این لایحه در یک قدمی تصویب بود ومی رفت که این معضل اساسی سه شهرستان مرتفع شده وپرونده آن بسته شود که ناگهان به هنگام بررسی لایحه در کمیسیون مربوطه متأسفانه با لابی گری ومخالفت جدی یکی از نمایندگان ذی نفوذ منطقه این موضوع در کمیسیون رأی نیاورده واز دستور کار خارج شد.
باتوجه به رد شدن دوباره این مسئله در صحن علنی پارلمان ضررهای مادی ومعنوی فراوانی از قبل عدم تفکیک حوزه انتخابیه به شهرستان تکاب وارد شده ولی نفعش برای نمایندگان میاندوآبی این است که حداقل خوراک تبلیغاتی برای نامزدهای انتخاباباتی فراهم گشته تا با مانور دادن روی تفکیک حوزه انتخابیه ووعده ووعیدهای فراوان در این مورد رآی مردم را گرفته وپس از جلوس برکرسیهای سبز رنگ بهارستان خود را نماینده مردم میاندوآب نامیده اند !
شهرستان تکاب از دیر باز به همراه میاندوآب وشاهیندژدارای دو کرسی نمایندگی در بهارستان هستند که تنها در انتخابات میاندوره ای دوره اول مجلس شورای اسلامی یک نماینده برای دوسال به مجلس راه یافته وپس از آن به دلیل تفوق جمعیتی میاندوآب در هردوره انتخاباتی هر دونماینده از شهرستان میاندوآب اتخاب می شوند واین درحالیست که در برخی از حوزه ها با 15ال 20هزار رأی نماینده ای به مجلس راه یافته ولی نامزدهای تکابی با کسب حتی بیش از 50هزار رآی موفق به راهیابی به بهارستان نمی شوند وتنها هیزم تبلیغات انتخاباتی برای نامزدهای غیر تکابی می شوند .از آنجا که نماینده به پشتوانه رأی مردم چشم بینا وزبان گویای موکلانش در مجلس می باشد می تواند در توسعه وعمران وآبادانی حزه انتخابیه اش از طریق بازگوکردن مشکلات آنان از تریبون مجلس نقش به سزایی ایفانمایند که تکابیه از این نقش محرومند .عدم تصویب طرح تفکیک این حوزه انتخابیه تبعات زیادی دربرداردکه جهت اطلاع بهارستان نشینان وپاستورنشینان به چند مورد از آنها اشاره می شود:
1-کارشناسان خبره واهل فن یکی از دلایل عقب ماندگی وتوسعه نیافتگی شهرستان تکاب را با توجه به پتانسیلهای بالقوه آن را همین نداشتن کرسی مستقل نمایندگی در مجلس عنوان می کنند.
2- باعدم تصویب تفکیک حوزه انتخابیه میاندوآب ،شاهیندژوتکاب مردم اعتماد خود نسبت به نمایندگان منطقه را که بارها وعده عملی شدن این ایده را داده اند سلب نموده ودر نتیجه نشانه های این سلب اعتماد به دلیل وجود انگیزه کافی برای رأی دادن احتمال پایین آمدن میزان مشارکت در انتخابات پیش رو خواهد بود .
3-به دلیل گستردگی حوزه انتخابیه سه شهرستان که از نظر جغرافیایی منطقه ای وسیع را در برمی گیرد توان رسیدگی به موقع به مناطق را از نمایندگان سلب نموده وآنان فرصت کافی ووافی جهت رفع مشکلات احتمالی مردم حوزه انتخابیه را نداشته وبه مناطق حوزه انتخابیه خود برای کسب رأی آنان در دوره بعدی انتخابات متمرکزکرده تا از دیگر حوزه ها از قبیل تکاب چشم پوشی نمایند که این عمل هم نوععی بی عدالتی را با خود به همراه خواهد داشت .
به یک معنا می توان گفت در صورت تفکیک حوزه انتخابیه تکاب که نمایندگان محترم مجلس نهم در شعارهای تبلیغاتی خود وعده قطعی تحقق آن را داده بودند، یک نماینده مستقل به راحتی می تواند مشکلات و معضلات مبتلا به شهر و مردم و مطالباتشان را به نحو احسن از نزدیک مشاهده نموده و از طریق مجلس و مسئولین رده بالا پیگیری نموده و با استفاده از نخبگان و مدیران لایق گامهای اصلی و اساسی در رفع مشکلات و محرومیت زدایی برداشته شود . بنابراخباراین طرح یعنی افزایش تعداد نمایندگان حوزه های انتخابیه میاندواب ،شاهیندژ وتکاب ویا تفکیک حوزه تکاب تا پیش از انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی در کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس مسکوت مانده بود لذا انتظار می رفت اخیرا پس از مطرح شدن دوباره این طرح در مجلس با رای مثبت نمایندگان همراه شود ولی متاسفانه اینگونه نشد وآرزوی مردمی محروم دوباره به بایگانی سپرده شد و خواسته 35 ساله مردم تکاب ،یعنی تفکیک حوزه انتخابیه ، تحقق نیافت.
اگر این امر به مرحله عمل می رسید ، ضمن اجرای یکی از اصول قانون اساسی که از سال 88 به تعویق افتاده آرزوی دیرینه مردم تکاب نیز برآورده شده و از حالت رؤیا به واقعیت می گرایید . باید اذعان نمود یکی از مزیتهای مهم داشتن نماینده ای بومی برقرای رابطه ای متقابل بین وکیل و موکل و بیان صریح و بی لکنت مشکلات مبتلا به می باشد که سالیانی است مردم تکاب از این نعمت محرومند . نمایندگان منطقه که در شعارهای تبلیغاتی خود قول و وعده ی حتمی داده بودند که در صورت برگزیده شدن به سمت نمایندگی اولین اولویت کاریتان در مجلس پیگیری جدی این مقوله و دادن شیرینی نمایندگی به مردم تکاب قطعا و یقینا این مقوله باشد حال در پایان عمر مجلس نهم در حالی که این طرح به سرانجام نرسید چه توجیهی برای اقناع موکلانشان دارند ؟ آری « هزار وعده ی خوبان یکی وفا نکند ».
+ نوشته شده در دهم مرداد ۱۳۹۴ ساعت 7:52 توسط تکاب
|